محسن نقاشی، دبیر فدراسیون تشکل‌های صنایع غذایی کشاورزی ایران در یادداشتی به شرایط دشوار تولیدکنندگان به ویژه صنایع غذایی پرداخت.
صنایع غذایی در این چند دهه باوجود تمامی ناملایمت‌های ساختگی توسط عناصر سود‌جو و ضد‌تولید، همچنان پیشتاز در صنعت بوده و باعث افتخار است که همواره توسعه‌های چشمگیری داشته و این واقعیتی است که رسانه‌ها به‌راستی مطالبه‌گران اصلی تشکل‌های بی‌صدا و در واقع صدای تولیدکنندگان بوده‌اند.
کشوری که در چند دهه گذشته بلبرینگ وارد می‌کرده با تمام بی‌مهری‌ها و نابخردی‌های خود و ناخودی، اکنون ماشین‌آلات غذایی صادر می‌کند. صنایعی که پنیر موسوم به پنیر گچی وارد می‌کرده، امروز صادر‌کننده ماشین‌آلات صنایع غذایی به اروپاست یا کشوری که وارد‌کننده ماکارونی بوده، امروز ماکارونی به اروپا صادر می‌کند و در عین حال بزرگ‌ترین پالایشگاه‌های غذایی تاسیس می‌شود. باید گفت در هیچ کجای دنیا تولید‌کننده با التماس و خواهش و تمنا کار را پیش نمی‌برد. قدر این رزمندگان، این انسان‌های دلیر، چه مرد و چه زن، را بدانیم.
به بهانه آنکه عده‌ای اصالتا و از نظر شخصیتی تولید‌کننده نیستند، تولیدکنندگان میهن‌پرست را قربانی نکنید. امروز با تمام مشکلات ساختگی و مصنوعی و دست‌ساز، تولیدکنندگان پر افتخار از جنگ کرونا و تحریم، سیل، زلزله و… در خط مقدم بوده‌اند. همان‌طور که شاهد فیلم‌های فروشگاه‌های اروپایی در زمان کرونا بوده‌ایم و در این میان شاهد آن بودیم که تولیدکنندگان قیمت کالاها را ارزان‌تر به فروشگاه‌ها می‌رساندند.
تولید‌کننده‌ای که تا مدتی پیش از اسم دادگستری و قضایی هراس داشت، امروز داد خود را از موسسات به دادستان‌ها و بازرسی کل کشور و وزارت کشور می‌برد. امروز فقط حمایت از تولید در حد شعار است. تولیدکنندگان به رییس‌جمهور و وزیر دسترسی آسان‌تر‌ی دارند تا یک کارمند جز یا یک مدیرکل و در این میان جلسات بی‌پایان در ادارات، مسوولی جهت پاسخگویی باقی نگذاشته است. نامه‌هایی که از مقامات بالا‌دستی ظرف چند روز دستور داده می‌شود در کارتابل یک کارمند ماه‌ها راکد می‌ماند؛ بانک‌ها، دارایی، سازمان تامین اجتماعی، سازمان محیط‌زیست، صدا‌وسیما، استاندارد، غذا و دارو در شهر و استان یک قانون جدا دارند و کاملا سلیقه‌ای برخورد می‌کنند، در حالی که همه ادعای محافظت از حقوق بیت‌المال و قانون را دارند.
