دنیای اقتصاد: در سفر از طریق ایالت آسام در شمال شرقی هند، از ملاقات با کاویتا، یک دانشجوی جوان کشاورزی و شنیدن صحبت‌های او در مورد اینکه چگونه این ایالت، که ساکنان آن عمدتا در صنعت کشاورزی فعال هستند، می‌تواند انقلاب سبز جدیدی را آغاز کند، شگفت‌زده شدیم. او آموزش‌هایی را دیده بود که تصاویر ماهواره‌ای را بخواند و پرواز هواپیماهای بدون سرنشین را برنامه‌ریزی کند تا مقادیر مناسبی از ورودی‌ها مانند کودها و آفت‌کش‌ها را در زمان مناسب روی محصولات اعمال کند و او همه اینها را از طریق کلاس‌های از راه دور که اکنون می‌توانست از خانه روستایی‌اش در آنها شرکت کند، آموخته بود.
در جنوب هند، در تامیل نادو، دور از آسام، با نیازهای کشاورزی بسیار متفاوت، ما به همان اندازه از ملاقات با Bharthiban که در رشته دامپزشکی تحصیل می‌کند، شگفت‌زده شدیم. این مرد جوان با هیجان توضیح داد که چگونه از مدل‌های شبیه‌سازی گاو برای مهارت در لقاح مصنوعی استفاده کرده است، زیرا دانشگاه او یعنی دانشگاه دامپزشکی و علوم دامی تامیل نادو، اخیرا به پلتفرم‌های دیجیتال جدیدی مجهز شده که این امر را تسهیل می‌کنند. همچنین یک نمایش سمپاشی مبتنی بر پهپاد در محوطه دانشگاه برای ایجاد آگاهی و ارتقای فناوری هواپیماهای بدون سرنشین انجام شد.
هند یکی از تولیدکنندگان پیشرو در محصولات کشاورزی در جهان است که بیش از هر کشور دیگری شیر و حبوبات تولید می‌کند. این کشور همچنین دومین تولید کننده برنج، گندم، میوه و سبزیجات است. اما، در مواجهه با تغییرات اقلیمی، کمبود آب، افزایش جمعیت و کاهش زمین‌های موجود برای کشت، هند اگر بخواهد به عنوان کشوری امن از نظر تامین مواد غذایی به کار خود ادامه دهد و در خط مقدم تولید جهانی غذا باقی بماند، باید استفاده از فناوری‌های کشاورزی را افزایش دهد و نوآوری را در این بخش تسریع بخشد.
برای این منظور، این کشور باید بخش کشاورزی سنتی خود را که به طور سنتی فشرده کار می‌کنند، با مجموعه وسیعی از متخصصان کشاورزی آموزش دیده که در آخرین شیوه‌ها و فناوری مهارت دارند، تجهیز کند. با این حال، در حال حاضر، هند با کمبود بزرگی مواجه است. این کشور تقریبا به ۱۰۰ هزار فارغ التحصیل در کشاورزی و حوزه‌های مرتبط نیاز دارد، اما حدود نیمی از این تعداد را دارد. برای افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان کشاورزی دارای دانش فنی، پروژه آموزش عالی کشاورزی ملی بانک جهانی به سازمان عالی تحقیقات و آموزش کشاورزی هند و شورای تحقیقات کشاورزی هند (ICAR)، کمک می‌کند تا ۷۴ دانشگاه کشاورزی کشور را با اتخاذ برنامه‌های درسی اصلاح شده و کلاس‌های آینده‌نگر به استانداردهای جهانی برساند.
بیش از ۱۰۰ دوره مهارت محور حرفه‌ای معرفی شده و برنامه‌های درسی ۷۹ رشته نیز مجددا طراحی شده است تا آنها را از نظر رقابتی و استخدامی مرتبط‌تر و کارآمدتر کند. از آنجا که آموزش حضوری سنتی، همراه با یادگیری آنلاین، یکی از بهترین راه‌ها برای آموزش تعداد زیادی از جوانان با هزینه‌های کمتر است، بسیاری از دانشگاه‌های هند کلاس‌های مجازی ایجاد کرده‌اند که به دانشجویان امکان می‌دهد مکان‌هایی را ببینند که نمی‌توانند از آنها بازدید کنند و رویدادهایی را که می‌خواهند به صورت آنلاین تماشا کنند. آنها در این دوره‌ها با کارشناسان داخلی و بین المللی مواجه می‌شوند و مستقیما از آنها یاد می‌گیرند.
دکتر آگراوال، معاون مدیر کل مسوول آموزش کشاورزی و مدیر ملی هند NAHEP، این را یک تغییر پارادایم می‌نامد که موسسات را به طور ارگانیک به خوشه‌های چند رشته‌ای تبدیل می‌کند که آموزش حرفه‌ای را به صورت یکپارچه ارائه می‌دهند و تأثیر این تلاش‌ها به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود. بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱، بیش از دو برابر تعداد دانشجویانی که در دانشگاه‌های کشاورزی در سراسر هند ثبت نام کرده‌اند یعنی از حدود ۲۵۰۰۰ تا ۵۵۰۰۰ نفر، کشاورزی را گزینه‌ای مناسب برای آینده شغلی خود انتخاب کردند.
علاوه بر این، سهم دانشجویان دختر به بیش از ۴۵ درصد افزایش یافت. همچنین کیفیت فارغ التحصیلان نیز بهبود یافته و نرخ استخدام آنها از ۴۲ درصد به بیش از ۶۰ درصد رشد داشته است که نشان دهنده افزایش فرصت‌های شغلی برای چنین رشته‌هایی است. مهم‌تر از همه، تلاش‌های ICAR نه تنها به نفع صنعت کشاورزی هند خواهد بود، بلکه جامعه را به طور کلی تحت تاثیر قرار خواهد داد. جدای از کاهش ردپای کربن در تولید مواد غذایی، صنعت کشاورزی ۲۹ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی را به خود اختصاص می‌دهد و استفاده از آخرین فناوری‌های روز مانند GPS، سنجش از دور و هواپیماهای بدون سرنشین به کشور کمک می‌کند تا منابع کمیاب زمین و آب را مدیریت کند.
تجزیه و تحلیل داده‌ها و هوش مصنوعی نیز به کشاورزان این امکان را می‌دهد که بهتر در برابر هجوم تغییرات آب و هوایی مقاومت کنند. کشورهایی مانند استرالیا، هلند، کره جنوبی و ایالات متحده قبلا در این زمینه پیشتاز بوده‌اند و در این کشورها فناوری کشاورزی هزینه‌های عملیاتی را کاهش داده‌اند و رشد بیشتری را با توجه به منابع مالی فشرده ممکن ساخته‌اند. باز کردن مسیر قدرتمند دگرگونی صنعت کشاورزی هند از طریق فناوری، نحوه تولید و توزیع غذا را کاملا تغییر خواهد داد، همچنین این کشور را یک گام به دیدگاه نخست وزیر نارندرا مودی برای هند دیجیتال نزدیک‌تر می‌کند.
مودی که نامزد بهاراتیا جاناتا در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۴ برای تصدی پست نخست‌وزیری بود و با پیروزی این حزب مودی به جای منموهان سینگ از حزب کنگره هند نخست‌وزیر هند شد، در این خصوص می‌گوید: من رویای هند دیجیتالی را می‌بینم که در آن آموزش با کیفیت به دست نیافتنی‌ترین نقاط این کشور پهناور که توسط یادگیری دیجیتال هدایت می‌شود، می‌رسد. این اتفاق شاید نیروی جدیدی را آزاد کند که انقلاب کشاورزی همیشه سبز هند را به پیش خواهد برد.
